غروب

در گذر زندگی سردم،
اولین و آخرین خورشیدی باش که طلوع می کند،
در بلندای طلوع تو
و به لطف گرمی وجودت
این سرزمین خشک را از اعماق دریاها برویان
و از باران چشمانت جانی دوباره به او ببخش،
آری به وجودم گرمی ببخش
و با ابرهای همیشه پر باران چشمانم
عهد کن که هرگز ترکم نکنی
تا غروب زندگیم را نبینی...