امید زندگی

ای آنکه به وقت شادی٬
یاد تو مرا به اعماق تفکر فرو می برد٬
و شعفی توصیف ناپذیر
به جانم می اندازد.
ای آنکه یاد تو در لحظه های
شوم هجوم غصه ها
قلبم را سرشار از
آرامش و لطافت و اطمینان می کند٬
ای آنکه تنها به هنگام نیاز
هراسان فریادت میزنم
و تو وجودم را
از احساسی که گویای بزرگی و عظمت
و بخشش است لبریز می کنی،
ای آنکه به وقت دویدن در سبزه زار های
بی انتهای اهریمنی سر درگم می گردم
همچون جاده ای نورانی
مرا به سوی خود می‌خوانی،
ای آنکه دوستم داری،
ای آنکه دوستت دارم،
ای آنکه همیشه و در همه جا
به یاد تو ام،
ای آنکه یادت آرام بخش دلهاست و
ای پروردگار پر عظمت ناشناختنی،
تو خود بهتر می دانی که تنها تو را می پرستم و
به امید تو زنده ام...